Een hond moet je aaien, niet belasten

Hondenbelasting is ouderwets en gaat aan haar oorspronkelijke doel voorbij. Het is in de Middeleeuwen bedacht en ingevoerd om de overlast van zwerfhonden te beperken en om de verspreiding van hondsdolheid tegen te gaan. Laten we nu net leven in het land dat als eerste is uitgeroepen tot land zonder zwerfhonden en daarnaast komt hondsdolheid, ook wel rabiësinfectie in Nederland niet voor. Daar rijst ook direct de vraag waarom er wel voor een hond maar niet voor een kat belasting betaald dient te worden. Zwerfkatten zijn er meer dan genoeg in Nederland, in het gunstigste geval al over de honderdduizend en in het meest ongunstigste geval meer dan een miljoen. Daarnaast komt hondsdolheid ook bij katten voor, gelukkig niet in Nederland, maar toch.

En of het nu gaat om een Chihuahua of de Berner Sennenhond, de gemeente Veldhoven heft meer dan tachtig euro belasting. Dan zullen mensen denken dat een belasting nou eenmaal door de landelijke politiek bedacht wordt en dat daar niets aan gedaan kan worden, maar die vlieger gaat bij de hondenbelasting niet op. Het is namelijk zo geregeld dat 1) een gemeente zelf mag bepalen of het belasting op honden wil heffen (net iets meer dan de helft van alle gemeenten in Nederland heft nog hondenbelasting) en 2) wat de hoogte daar dan van zou moeten zijn (dit varieert van rond de vijftien euro in de gemeente Koggenland tot wel honderdvijfentwintig euro in Groningen). 

 

Waarom belast de gemeente eigenlijk een hondenbezitter die altijd netjes de poep van zijn of haar hond opruimt? Je kent ze vast wel, die met een dichtgeknoopt gevuld zakje naar de dichtstbijzijnde daarvoor bestemde prullenbak lopen. Zij vormen toch helemaal geen overlast? 

 

Of wat te denken van al die hondenbezitters die ’s avonds laat nog een blokje om gaan met hun trouwe viervoeter. Deze hondenbezitters zijn de extra oren en ogen van de wijk. Je zou kunnen zeggen dat ze nog even gaan patrouilleren met hun hond terwijl de buurt slaapt en dus kwetsbaar is. Ze leveren een bijdrage aan een veiligere leefomgeving, en wat krijgen ze er voor terug? Een factuur. 

 

Maar niet alleen de veiligheid van de buurt is een belangrijk aspect. Neem maar eens een kijkje bij een uitlaatterrein, dé ontmoetingsplek waar de hondenbezitter altijd een praatje kan maken met de andere hondenbezitters uit de buurt. De hond zorgt voor een versoepeling van de conversatie en staat vaak centraal in het gesprek. Deze gesprekken die dagelijks plaatsvinden, bevorderen de sociale cohesie van de buurt.

 

Ook wandelen hondenbezitters vaak twee, drie of zelfs vier keer per dag. Hierdoor zijn ze bewust of onbewust bezig met een gezondere levensstijl. Daarnaast blijkt uit meerdere onderzoeken dat hondenbezitters vaak gelukkiger zijn en minder stress hebben dan niet-hondenbezitters. Door een gezondere levensstijl en gelukkiger te leven, doen ze ook nog eens minder snel beroep op de zorg, en wat krijgen ze er voor terug? Een factuur, stank voor dank dus.

 

Allemaal voordelen voor de gemeenschap! Toch heffen we bijna de hoogste hondenbelasting van dit land… onbegrijpelijk. Daarom is het nu tijd om te stoppen met het heffen van deze belasting. Tegelijkertijd is het van belang dat hondenbezitters beter worden gefaciliteerd door middel van extra afvalbakken en hondenpoepzakjes en moeten de boetes voor wildpoepers omhoog.